Ks. Jarosław Wiśniewski – misjonarz Miłosierdzia na peryferiach świata. List z Uzbekistanu

Funkcjonuję dzięki Bożemu Miłosierdziu. Nic dodać, nic ująć.”
Te słowa, zapisane pod koniec obszernego listu, który otrzymaliśmy od ks. Jarosława Wiśniewskiego, to nie tylko osobista refleksja. To duchowy manifest człowieka, który całe swoje życie oddał głoszeniu Ewangelii tam, gdzie Kościół dociera najtrudniej: na Syberii, w Papui-Nowej Gwinei, w Rosji i dziś – w Uzbekistanie.

28 czerwca ks. Jarosław kończy 62 lata. Dzień wcześniej przesłał nam list – poruszający, barwny, pełen faktów historycznych, anegdot i opisów współczesnych peryferii Kościoła. To żywe świadectwo misji i wiary w świecie, gdzie chrześcijaństwo bywa zapomniane lub ukryte.

Powrót do Angrenu

Dziś ks. Jarosław mieszka w Angrenie – niewielkim mieście 80 km na wschód od stolicy Uzbekistanu, Taszkientu. To właśnie tam, w Parafii Bożego Miłosierdzia, rozpoczął kolejny etap swojej służby. Jak sam pisze:

„Nie jestem tu nowy – pracowałem w Angrenie już w latach 2008–2013. Teraz wróciłem. Parafię trzeba było ożywić. Nowe pokolenie zna mnie tylko ze zdjęć. Ale biskup powiedział: czekają.”

To powrót niełatwy, ale pełen nadziei. Choć parafia liczy dziś zaledwie dwudziestu wiernych – w większości dzieci – to właśnie dla nich ks. Jarosław codziennie odprawia Mszę św., organizuje wspólne spotkania, herbatę i chleb. To dla nich postawiono na podwórzu „żelaznego anioła” – figurę odratowaną ze złomu, który dziś stał się znakiem obecności Kościoła.

Chrześcijaństwo w kraju muzułmańskim

Uzbekistan to państwo o głębokich islamskich korzeniach, z wielką różnorodnością kulturową i etniczną. Katolicy stanowią tam mniejszość, często rozproszoną i nie zawsze zarejestrowaną. Ks. Jarosław opisuje:

„Parafia funkcjonuje dopiero teraz oficjalnie. Przez lata nie mogliśmy uzyskać rejestracji. Dziś możemy – i chcemy – być znakiem obecności Chrystusa.”

To także przestrzeń głębokiego dialogu i obecności – często nieformalnej, skromnej, ale konsekwentnej. Ksiądz wspomina legendy o bł. Władysławie Bukowińskim, który miał potajemnie odprawiać Msze św. w Angrenie, oraz o misjonarzu z Podola – ks. Świdnickim, nazywanym „Apostołem Syberii”.

Miejsce, w którym „wciąż coś się zaczyna”

Choć w Angrenie wciąż czuć echo dawnych deportacji, zsyłek, przemian politycznych i religijnych – ks. Jarosław nie poddaje się zniechęceniu. Buduje wspólnotę, organizuje pomoc, remontuje budynki parafialne i przede wszystkim – głosi Ewangelię. Jak pisze:

„Parafianie to dziś głównie Tatarzy – nie identyfikują się ani z prawosławnymi, ani z muzułmanami. Szukają. I znajdują. Nie we mnie – w Chrystusie.”

W listach pojawiają się też odniesienia do historii, lokalnej kultury, opowieści o Tamerlanie i Boburze, wpływach perskich i tureckich. To nie tylko duszpasterstwo – to także misja kulturowa i cywilizacyjna, która szanuje lokalną tożsamość, ale wprowadza w nią światło Ewangelii.

Zapraszamy do modlitwy i kontaktu

Z okazji urodzin ks. Jarosława zachęcamy Was do modlitwy za niego i za Kościół w Azji Środkowej. Możecie też zostawić kilka słów wsparcia w komentarzach pod jego rozmową z cyklu Odbudowani – Świadectwo:
👉 Zobacz rozmowę z ks. Jarosławem Wiśniewskim

📩 Kontakt do ks. Jarosława Wiśniewskiego:

xjaro.slawo@gmail.com
Parafia Bożego Miłosierdzia
Angren – Uzbekistan